Zaufanie wobec jakiegoś obiektu jest to wiedza lub wiara, że jego działania, przyszły stan lub własności okażą się zgodne z naszym życzeniem. Jeśli takiej pewności nie mamy, to zaufaniu towarzyszy także nadzieja. Obiekt zaufania może być dowolny, np. człowiek, zwierzę, przedmiot, substancja, instytucja, społeczeństwo, bóstwo. W przypadku relacji międzyludzkich  dotyczy ono najczęściej uczciwości drugiej strony wobec nas, co niekoniecznie oznacza uczciwość wobec innych, np. w grupie przestępczej. Zaufanie może, ale nie musi być odwzajemnione; jest jedną z podstawowych więzi międzyludzkich, zarówno w rodziniejak i grupach społecznych, i bywa szczególnie cenne w sytuacjach kryzysowych. Zaufaniem obdarowuje się osobę, której się wierzy. Jest to pojęcie analizowane w ramach wielu dyscyplin takich jak psychologia czy socjologia. Jest podstawą więzi międzyludzkich. 

Proces, który odbywa się podczas Warsztatów Budowania Wspólnoty, będąc naturalnym ludzkim procesem, powoduje, że zaufanie stopniowo wzrasta. Jest zawsze ktoś, kto rozpoczyna proces dzielenia się swoimi trudnymi przeżyciami. Jego wiara w grupę powoduje, że po kolei inni również zaczynają ufać. Zaczyna się od grupy warsztatowej, a potem rozciąga się na życie codzienne. Pytanie czy obdarzając zaufaniem obcych ludzi coś zyskujemy? Co z tego, że zaufałem zostaje dla mnie? Zasadniczo jest to poczucie bezpieczeństwa i szacunku dla innych za to, że mieli odwagę się czymś ważnym, często trudnym, podzielić.

© 2025

Wszystkie prawa zastrzeżone