WSPÓLNOTY INTENCJONALNE
Zanim szczegółowo omówimy wspólnoty intencjonalne, najpierw należy zadać sobie pytanie: czym właściwie są wspólnoty?
Pierwsze, co przychodzi na myśl, to różnego rodzaju wspólnoty religijne lub mieszkaniowe. Jednak szukając informacji na ten temat od strony nauk społecznych, można znaleźć termin sformułowany ponad sto lat temu przez niemieckiego socjologa Ferdynanda Tönniesa. Według niego wspólnoty intencjonalne są tworzone w oparciu o relacje zachodzące pomiędzy jej członkami, wynikające z ich całkowitego zaangażowania w działania, które często są oparte na tradycji. Zgodnie z tą teorią każda wspólnota będzie istnieć tak długo, jak będą chcieli tego jej członkowie, i będzie na tyle trwała, na ile będą się oni zgadzać w podejmowaniu decyzji dotyczących wspólnego dobra. Tönnies uważał, że o powstaniu i utrzymywaniu się wspólnoty decyduje chęć jej uczestników do współbycia. Zgodnie z teorią Tönniesa tak właśnie powstają wspólnoty intencjonalne. Są one dobrowolnymi, oddzielonymi od reszty społeczeństwa i zaplanowanymi grupami ludzi, którzy podjęli decyzję, aby razem żyć lub pracować w celu realizacji wspólnie określonego ideału lub wizji. Większość z nich dzieli ten sam obszar i budynki mieszkalne. Członków wspólnoty zazwyczaj łączą te same wartości, zasady moralne czy wyznawana religia, jednak zdarza się również, że mają oni odmienne poglądy. Część grup posiada wspólne zasoby oraz dzieli się obowiązkami i pracami wewnątrz swojej społeczności .
Najważniejszymi cechami charakterystycznymi dla tworzenia, kształtowania i funkcjonowania wspólnoty intencjonalne są:
— współudział mieszkańców w projektowaniu i budowie osiedla oraz jego podział na sfery publiczne i prywatne;
— współwłasność części dóbr, zarówno zastanych (ziemia, budynki), jak i na bytych (na przykład produkty spożywcze);
— projektowanie przestrzeni mieszkalnej w taki sposób, aby ułatwiała interakcje członków grupy;
— wspólne zarządzanie oraz brak hierarchiczności we wspólnocie
Wspólnoty intencjonalne dzielą się na kilka rodzajów:
— cohousingi (nazwa pochodzi od połączenia słów community housing („wspólnotowe zamieszkiwanie”) — polegają na intencjonalnym budowaniu osied-
li i tak zwanym planowanym sąsiedztwie, w którym uwagę skupia się głównie na społecznym aspekcie takiego mieszkania. Członków cohousingów charakteryzuje mniej intensywny sposób życia jako grupy oraz mniejsze zintegrowanie w porównaniu z innymi typami wspólnot;
— domy kooperatywne — prowadzony w nich tryb życia odznacza się bardziej intensywną formą. Ich mieszkańcy wyrażają tę samą ideologię, która bardzo
często wpływa zarówno na ich życie codzienne, jak i wspólne organizowanie czasu wolnego;
— ekowioski (wioski ekologiczne) — rodzaj wspólnot intencjonalnych zakładanych na terenach wiejskich. Budynki mieszkalne na ich obszarach są
projektowane i wykonywane tylko z materiałów przyjaznych dla środowiska. Na terytorium ekowiosek uprawiana jest ziemia, jednak ma ona przynosić wyłącznie pożywienie niezbędne dla mieszkańców wspólnoty. Wszystkie czynności, które są wykonywane przez ich mieszkańców dla społeczności, są bezpłatne. (Oryginał https://repozytorium.uni.wroc.pl/dlibra/publication/101331/edition/94255/wspolnoty-intencjonalne-jako-przyklad-alternatywnego-stylu-zycia-ambrozinski-dariusz)
© 2025
Wszystkie prawa zastrzeżone
